Историски гледано, гумите за возила се произведуваа со употреба на природна гума со добавувачи од Југоисточна Азија.
За време на Втората светска војна кога Јапонија го окупираше тој регион, резервите за каучукова гума не беа достапни за сојузничките сили и тие беа принудени да се прилагодат. Затоа беше потребно индустриско производство на гуми од синтетичка гума за да се спротивстави на проблемот. Синтетичката гума сега се користи за секакви апликации, но продолжува да се користи во индустријата за гуми.
Првата најголема употреба на гума била како електроизолационен материјал. Наглиот пораст на произведување на гума се јавува и со појава и развивање на автомобилите. Првите авто-гуми биле од полна гума, а од 1888 година според патентот на Даунолоп се преименуваат, како и денес, гуми исполнети со воздух. Најголема количина на каучук денес се преименува во изработка на пневматици, каде е незаменлив.
Согледувајки ја вредноста на каучукот бразилските власти забраниле извоз на семките и фиданките на хевеја под закана на смртна казна. Наспроти забраната Англичанецот Хенри Викам околу 1860 година, под изговор дека купува орхидеи, купил поголема количина семки и фиданки. Обидот за одгледување хевеја во ботанички градени во Лондон поради студената клима не успеал, па остатокот од семките и фиданките бил пренесен на островот Цејлон (денешна Шри Ланка). Наскоро потоа се појавиле плантажи на хевеја на целиот Малајски Архипелаг, кој и денес е најголем производител на каучук.
INTEL-PRIME 